Door blessures werd ik een betere loper

Ik ben begonnen met hardlopen in 2015 en ik had tot vorig jaar nog nooit een zware blessure gehad, toen ik er twee kreeg. Toen ik echter volledig van deze tegenslagen was genezen, werd mijn hardlopen beter. Weten hoe? Lees verder om te zien hoe ik ermee omging (en ervan leerde).

Focus op herstel

Dus met mijn eerste blessure had ik letterlijk geen idee wat ik moest doen, aangezien ik nog nooit een situatie als deze had meegemaakt. Het eerste dat ik deed, was een afspraak maken met mijn arts en later met een fysiotherapeut. Ik raad dit echt aan, aangezien deze mensen de nodige kennis hebben om je weer op het goede spoor te krijgen.

Voor mij was het nogal een aanpassing om niet te kunnen trainen. De eerste twee weken ben ik alleen naar de fysiotherapeut geweest, maar na overleg met hem ben ik veel gaan fietsen. Het is een goed alternatief voor hardlopen om uw uithoudingsvermogen te behouden zonder uw lichaam te zwaar te belasten.

Ik heb me ook veel gefocust op het eten van verse groenten en fruit en veel proteïne. Het is belangrijk om je op dat laatste te concentreren, omdat je lichaam het nodig heeft om sneller te herstellen. Voor degenen die bang zijn om extra gewicht te krijgen, kunnen zich concentreren op het verlagen van hun koolhydraatinname (kleinere porties), maar ik zou nooit aanraden om het helemaal uit uw dieet te schrappen, aangezien het een belangrijke macronutriënt is die uw lichaam nodig heeft.

Alternatieve training

Fietsen

Zoals eerder vermeld ben ik begonnen met fietsen. Ik had nooit van fietsen gehouden, en ik had ook geen speciale fiets (die zijn echt duur ...). Dus begon ik ritten tussen de 50-60K op mijn oude schoolfiets te maken. Ik ging niet snel, maar ik vond het heerlijk om mijn lichaam weer te kunnen bewegen.

Op een keer heb ik een reis van 135K gemaakt die 7 uur duurde en daarna besloot ik een goede fiets te kopen. Je hoeft niet gek te duur te worden, als je het gewoon als alternatief doet. Ik kocht bijvoorbeeld een fiets van € 300 en ik heb er al aardig wat afstand mee afgelegd en het heeft me nooit in de steek gelaten.

Kracht training

Toen mijn blessure eenmaal beter begon te worden (nog niet klaar voor hardlopen), begon ik me meer te concentreren op krachttraining. Dankzij de fysiotherapeut had ik mijn zwakke punten ontdekt, zodat ik me kon concentreren op het verbeteren ervan. Ik had in het begin krachttraining gedaan, maar nooit echt dat gespecificeerd. Dus je kunt je voorstellen dat het me echt heeft geholpen om sterker te worden in mijn 'zwakke' gebieden.

Zwemmen

Ik heb dit niet gedaan, want bij COVID-19 was het te lastig (naar mijn mening) om een zwemafspraak te boeken. Maar ik ken veel hardlopers die voor deze optie kiezen, omdat het echt al je spieren aangrijpt zonder de spanning die je normaal zou voelen.

Terug naar hardlopen

Een fout die veel mensen maken als ze (eindelijk) weer kunnen gaan rennen na een blessure is dat ze te snel te snel gaan. Of te ver. Het is echt heel erg belangrijk om het rustig aan te doen. De eerste week ging ik maar voor twee runs, waarin ik niet meer dan vijf keer vijf minuten hardlopen, gevolgd door wat wandelen. Ik was echter ontzettend blij dat ik eindelijk weer kon rennen!

In plaats van me te veel te focussen op het verbeteren van mijn hardloopprestaties, begon ik meer krachttraining in mijn schema op te nemen en ging ik fietsen. Toen ik steeds meer begon te rennen, verminderde ik mijn fietsafstanden en begon ik 2-3 keer per week aan krachttraining.

Vooruitgang

Doordat ik mijn uithoudingsvermogen kon behouden (fietsen) en mijn zwakke plekken kon verbeteren (krachttraining), was mijn lichaam beter voorbereid op zwaardere sessies en langere afstanden. Als ik niet geblesseerd was geweest, was ik nooit met wielrennen begonnen en zou ik me ook niet zo concentreren op krachttraining.

Om een ​​idee te geven van mijn vorderingen; voor mijn blessures had ik me nooit voorgesteld dat ik in een tempo van 4:30 zou rennen en nu kan ik 'gemakkelijk' twee kilometer lang in dit tempo rennen zonder daarna dood te zijn. Ik kan ook de deur uit stappen en (bijna) elke afstand rennen die ik zou willen rennen. Ik denk dat het veilig is om te zeggen dat ik echt veel heb geleerd van mijn blessures. En je weet wat ze zeggen;

The comeback is always stronger than the setback

* kleine kanttekening die ik wil toevoegen: dit bericht lijkt misschien alsof ik niet zo gefrustreerd was dat ik niet kon rennen, maar geloof me, elke keer dat ik iemand zag rennen, brak mijn hart een beetje. Het is prima om je ongemotiveerd te voelen om de eerste paar dagen / weken iets anders te doen, maar het is belangrijk om je te concentreren op andere dingen die je hardlopen kunnen verbeteren als je eenmaal klaar bent om weer te gaan.