Rust is oké

Bijna twee weken na mijn eerste ultra en ik heb gewoon geen zin om te rennen. Een oude heupblessure is misschien de boosdoener, maar ik voel het ook gewoon niet. Is dit erg? Nee helemaal niet.

Signalen van mijn lichaam

Veel mensen beginnen automatisch te denken dat er iets ernstig mis is als ik ze vertel dat ik op dit moment niet echt aan het rennen ben. Maar waarom vraag ik me af? Het is waar dat hardlopen een groot deel van mijn leven uitmaakt, en dat ik er absoluut dol op ben. Op dit moment geniet ik echter niet zo van hardlopen als vroeger. Mijn lichaam geeft me ook signalen dat ik me een tijdje op iets anders moet concentreren (meer kracht- en mobiliteitsoefeningen) en ik heb door ervaringen uit het verleden geleerd dat het echt belangrijk is om naar die signalen te luisteren.

Omgeving

Ik ben nog steeds in Barcelona, Spanje, en het lijkt erop dat ik niet van plan ben om binnenkort terug te gaan naar België. Ik woon in de buurt van Parc Guëll (mooie buurt) maar ook met veel heuvels. Dat maakt mijn hardlopen niet echt veel gemakkelijker. Als ik wat meer kilometers wil lopen, moet ik veel straten oversteken en dat vind ik ook niet zo leuk. Dus ja, dat zou ook een reden kunnen zijn waarom ik momenteel niet zo van mijn hardlopen geniet. Wie weet...

Rust

Hoewel ik niet ren, hou ik 100% van mijn leven en geniet ik met volle teugen van mijn tijd hier. Ik word elke dag rond half zeven wakker voor een energieke ochtendwandeling en rond 11 uur doe ik een mobiliteits- of krachttraining. Het voelt goed en mijn lichaam is gelukkig, dus wat kan ik nog meer vragen?

Mensen zouden meer verbinding moeten maken met hun lichaam en hoe ze zich voelen in plaats van altijd 200% te willen gaan. Een pauze is niet per se een slechte zaak, hoewel het deze slechte bijklank heeft. Geloof me, ik kom veel sterker en energieker terug na dit kleine intermezzo.

En jij, neem je af en toe een pauze?

xoxo

Lisa