The sky is the limit

Mijn eerste ultramarathon is een feit en ik kan niet trotser zijn. Het was een zelfvoorzienende trailrun die ik samen met mijn vader had georganiseerd. Hij zou zijn 50K lopen in België en ik zou de mijne in Barcelona lopen en we zouden elkaar op de hoogte houden over hoe het ging. Als dat geen teamwerk is, dan weet ik het niet.

Running

Het was de eerste echt zonnige (en hete) dag in Barcelona, dus het was een behoorlijke aanpassing voor mijn lichaam. Gelukkig voor mij reageert mijn lichaam beter op warm weer dan op koud weer. Maar vlak voordat ik wilde beginnen, merkte ik dat mijn waterzak lekte. Omdat uitdroging de belangrijkste reden is waarom mensen krampen krijgen, werd ik een beetje nerveus. Maar ik besloot toch te beginnen.

Afgezien van wat problemen met de route (privé eigendommen, niet bestaande wegen), ging het allemaal redelijk goed. Tijdens de zware beklimmingen wandelde en at ik om energie te besparen en tijdens de afdalingen en vlakkere wegen liet ik mijn benen gewoon hun ding doen.

Voeding

Voor dit onderdeel had ik het meeste op voorhand gepland. Omdat ik mezelf ken en ik weet dat dit mijn zwakste punt is. Ik vergeet vaak te eten tijdens het hardlopen, maar geen brandstof betekent geen energie. Normaal gesproken zou je moeten proberen om gedurende meerdere uren minstens ongeveer 60 g koolhydraten per uur binnen te krijgen. Maar ik ken mijn lichaam en ik weet dat dit te veel voor mij is. Dus in plaats daarvan concentreerde ik me meer op het eten van iets.

Ik was van plan om elk uur een reep te eten en rond kilometer 25 mijn halve stokbrood met aardappelen met wat groenten. Ik weet dat veel hardlopers liever bij de repen blijven, maar mijn maag kan daar niet goed tegen, vandaar het stokbrood.

Door mijn lekkende waterzak had ik op het einde teveel dorst om nog een reep te eten, dus besloot ik een gel te nemen. Het heeft me echt geholpen om die laatste kilometers door te komen. Ook al ben je misschien bijna aan de finish (bijv. 5K meer te gaan), vergeet je voedingsstrategie niet. Ik ben ontzettend blij dat ik me eraan heb gehouden, want ook daarna voelde ik me veel beter.

Mindset

Ik zal niet ontkennen dat het op sommige punten moeilijk was. Zo lang alleen rennen is niet eenvoudig. Gelukkig hadden mijn vader en ik afgesproken om tijdens de run contact te houden om elkaar op de hoogte te houden over waar we waren, hoe het ging etc. Ik ben 100% dat het zonder deze communicatie 10x zo moeilijk zou zijn geweest.

Team work makes the dream work

Je kunt in je eentje een goede hardloper zijn, maar je kunt ook een geweldige hardloper zijn als je de juiste soort ondersteuning en team achter je hebt staan.

Day after

Nadat ik mezelf gisteravond had beloond met een heerlijke pizza en wat Dafalgan voordat ik naar bed ging, heb ik echt goed geslapen en vanmorgen voelde ik me eigenlijk heel goed. Mijn lichaam voelde natuurlijk moe aan, maar het deel dat het meeste pijn doet, zijn de krassen op mijn benen door de struiken. Niet al te slecht denk ik dan.

Maar voor vandaag zal ik het heel rustig aan doen met veel voedsel van hoge kwaliteit (fruit, groenten, proteïne,…) en water om te rehydrateren. Ik zal evalueren hoe mijn lichaam de komende dagen aanvoelt om te zien wanneer ik wat lichte training kan opdoen (binnen op de fiets). Niets dat mijn lichaam te zwaar belast en niets was van plan om mijn lichaam de juiste hoeveelheid tijd te geven om volledig te herstellen.

Xoxo

Lisa