My first 42, 195 K
- Lisa Geybels
- 31 mei 2020
- 2 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 6 jun 2022
22/05/2018, de dag die mijn leven eigenlijk een beetje veranderde. Na het overschrijden van de finishlijn van mijn 1e marathon, wist ik dat dit nog maar het begin was. Hoewel mijn benen brandden en protesteerden bij elke beweging die ik maakte, was ik nog nooit zo trots op mezelf geweest.
Allereerst wil ik duidelijk maken dat mijn voorbereiding op mijn eerste marathon NIET AANBEVOLEN IS. Ik ben in 2016 begonnen met het lopen van langere afstanden (halve marathon), dus mijn lichaam was 'gebruikt' om onder dit soort stress te komen.
Drie weken voor D-day probeerde ik een run van 30K. Deze ging verrassend goed, rekening houdend met het feit dat mijn langste hardlooprecord 25K was, dat ik tijdens mijn tussenjaar (2017) had gelopen. Na het voltooien van de 30K-run, vroeg ik mijn vader of ik niet kon deelnemen aan de marathon in plaats van de 10 mijl. Uiteindelijk stemde hij toe, niet met veel enthousiasme.
Het gebrek aan enthousiasme was vooral uit bezorgdheid, aangezien ik pas 20 jaar oud was en nog nooit met gels of isotone sportdranken had gelopen. Toch kon dit alles mijn enthousiasme en mijn koppigheid niet stoppen.
Zo stond ik drie weken later aan de start van de Marathon van Antwerpen. Alle lopers leken veel meer ervaren dan ik en ik was verreweg een van de jongsten die meedeed. Ik had het geluk dat mijn vader bij me bleef tot we me begonnen te 'kalmeren'. De hele marathon stonden familie en vrienden langs de kant van de weg om me op te vrolijken of water te geven tijdens de warme dag. Rond kilometer 20 had ik geen andere keuze dan naar de wc te gaan. Als ik dat niet had gedaan, zou ik onder de 4 uur zijn geëindigd, maar ik denk dat het al een grote prestatie is om te eindigen met de ontoereikende voorbereiding die ik had gedaan.
Nadat ik eindelijk de finish had gepasseerd, had ik een enorme runners high die nog een aantal dagen door mijn lichaam bleef razen. IK HEB HET GEDAAN! Als ik echter iets had kunnen veranderen, had ik het gedaan met de juiste voorbereiding EN een coach. Je kunt het prima alleen doen, maar iemand hebben die je begeleidt, ondersteunt en motiveert is echt onbetaalbaar.
Het lopen van deze marathon heeft me geleid tot twee andere marathons en er komen binnenkort nog een aantal andere echt grote uitdagingen aan. Dus ja, als je het mij vraagt, echt een van de beste beslissingen die ik tot nu toe heb genomen.

Comments